Marcouch feliciteert honderdjarige Nivon: ‘Doe voor de nieuwkomers wat u deed voor de arbeiders’

ARNHEM - De natuurvrienden van Nivon hebben hun negentien gasthuizen en natuurcampings geopend om hun honderdjarig bestaan te vieren. ‘Niet bij brood alleen’, zegt de rode familie waartoe Nivon van oudsher behoor. Met voor arbeiders naast een eerlijke economische positie ook onderwijs en persoonlijke ontwikkeling. Burgemeester Marcouch kwam dit weekend de open dag openen. Dat Nivon verder kijkt dan de nuttige ‘homo economico’ en de vertier zoekende homo ludens, is te merken aan alle cursussen, trainingen en gespreksgroepen over natuur, kunst en cultuur met onder meer het Humanistisch verbond in De Wasserij.

“Beste natuurliefhebbers”, start burgemeester Ahmed Marcouch in de Strijkzaal van De Wasserij over Nivon als afkorting voor het Nederlands Instituut voor Volksontwikkeling en Natuurvriendenwerk: “Mijn hart springt op bij elk woord uit deze naam.” Hij begint bij de N van Nivon voor Nederland en vertelt hoe zijn band met ons land is ontstaan - door kennis en contact: “Hoe meer ik weet van Nederland en hoe meer ik meemaak met Nederlanders, des te meer hou ik van ons land.” 

Dat is ook wat hij benadrukt bij de nieuwkomers, als zij hun inburgering afronden met de gelofte ‘ik verklaar en beloof’ of de eed ‘zo waarlijk helpe mij God almachtig’. Marcouch: “Daar maken wij een feest van om mee te geven hoe wij van kennis over Nederland naar liefde voor Nederland komen. Door heel Nederland te bezoeken, van waterwerken tot afsluitdijk, mee te maken hoe Nederland de natuur koestert en ook beheert. Het is zo kostbaar dat het Nivon in het hele land kampeerterreinen en vakantiehuizen beheert. Waar mensen midden in de natuur zijn – met hun familie, hun werkgroep van de Rode Familie, vereniging of vriendenclub. Individueel kan ook, in de trekkershut.”

Toegang

De burgemeester maakt gebruik van de gelegenheid om het belang te benadrukken van instituten als Nivon voor de democratie: ‘De rode familie wilde de wereld verbeteren, voor arbeiders. En zag dat wij hier werktuigen voor nodig hebben: instituten.” Toen de adviescommissie Versterken Weerbaarheid Democratische Rechtsorde een jaar geleden van de regering de vraag kreeg hoe wij onze democratie kunnen redden van polarisatie en radicalisering adviseerde de commissie: ‘Koester de democratie’. Marcouch: “Geef alle mensen toegang tot de democratie, adviseerden wij, ook laaggeletterden en achtergestelden.”

Het advies ‘koester de democratie’ is het grote pleidooi de instituten te herstellen, met probleemoplossers in plaats van doorverwijzers van kastje naar de muur. Marcouch maakt er een oproep voor het Nivon van: “Koester de komende eeuw de toegang tot de natuur. U deed dat zo goed voor alle klassen en alle leeftijden overal in ons wonderbaarlijk diverse Nederland, neem nu ook de nieuwkomers op in de familie van het Nivon, van oudsher de rode familie. Zoek ze op, maak duidelijk dat u zit te springen om hen, ook om de grote kennis van mens en natuur die nieuwkomers van generatie op generatie meekregen.”

Agressie

Het burgemeestershart spring ook vrolijk op van de V in Nivon voor volksontwikkeling. “Vóór alles zijn wij lerende mensen. Discriminatie bijvoorbeeld is helemaal niet aangeboren, het is aangeleerd. Wij kunnen het afleren. Of beter gezegd: laten uitdoven door humaniteit aan te leren. Zoals paadjes in het bos verdwijnen als wij andere routes kiezen.”

Marcouch verwijst naar de pedagogische wijken in Arnhem, die alle mede-opvoeders rond de ouders mobiliseert: leraren, jongerenwerkers, straatcoaches, sporttrainers, stagebegeleiders: “Om onze buurtkinderen dagelijks te vormen, zoals opvoeding doet, maar ouders door stress en paniek niet altijd alleen kunnen. Van wieg tot volwassenheid. Agressie beheersen is bijvoorbeeld goed aan te leren. Ruim dertig basisscholen in Arnhem doen mee aan dat leerprogramma bij de universiteit, bekent als PIT!”

Verenigd

Kenmerkend voor Marcouch is dat hij op zoek is naar wat de Arnhemmers verenigt: “Onze liefde voor de natuur doet dat. Ik vermoed dat hier in de zaal heel veel mensen elkaar voor het leven gevonden hebben bij het Nivon, dwars door sociale klassen heen.”

Het Nivon is behalve een instituut een vereniging, bedenkt Marcouch hardop. Bij een verjaardag hoort een wens: “Ik wens Nederland heel veel verenigingen toe, van sportvereniging tot reisvereniging en van vakvereniging tot natuurvereniging. Inderdaad, omdat zij verenigen.”