Arnhemmers op fiets wereld rond om vriendelijke kaartjes te bezorgen
'Iedereen heeft behoefte aan een ander'
ARNHEM - Eerst maakten ze Arnhemse brievenbussen 'onveilig', binnenkort de hele wereld. Samen met vrijwilligers van Schrijf Eens Een Kaartje verspreidde initiatiefnemer Arnhemmer Pepijn Stegeman positieve en vriendelijke ansichtkaartjes door heel Arnhem. Nu staat een volgend project op stapel: een wereldreis op de fiets. Vergezeld door zijn vriendin Diny Fopma en een tas vol kaartjes stappen ze in mei op de fiets.
Het idee van een wereldreis speelt al langer. "Maar ik kende niemand die gek genoeg is om mee te gaan en het is fijn om zo’n lange reis met iemand te kunnen delen", vertelt Diny. Gelukkig vonden Pepijn en Diny in elkaar de steun en motivatie om de knoop door te hakken.
Voor beide is het de eerste lange reis die ze maken. Met wandelreizen in Schotland en Nepal heeft Diny al heel wat van de wereld gezien. Vier weken achtereen is de langste periode dat ze van huis is geweest. Daarentegen is Pepijn nog niet van het continent af geweest, maar dat maakt hem niet uit. "Waar we precies naartoe gaan, dat laat ik aan Diny over. Zij heeft de route uitgestippeld. Ik wil gewoon mooie plekken zien en die heb je overal. Ook in Nederland. Maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat we verder gaan dan dat. In mijn eentje zou ik waarschijnlijk in een kroeg in Leuven eindigen."
Vietnam
Van Zuid-Frankrijk naar Italië, daar langs de Balkankust naar Turkije, door de Kaukasus naar Iran in de richting van Zuidoost-Azië om de voorlopige eindbestemming te treffen: Ho Chi Minhstad in Vietnam.
Van daaruit zijn er nog zat ideeën om de wereldreis voort te zetten, afhankelijk van het geld. Diny droomt van een bootritje van India naar Zuid-Afrika, zodat ze ook dat continent van hun lijstje kunnen strepen. "De verbinding tussen de mensen daar, dat is toch heel anders dan hier in het Westen", vertelt Diny. "Dat zou ik echt graag eens willen meemaken."
Verbinding
Ruimte voor meer dan vier tassen is er niet op de fiets. Pepijn en Diny laten meer achter dan ze meenemen, maar ze zijn het erover eens dat het vooral immateriële dingen zijn die belangrijk zijn: de mensen om hen heen, hun werk in de gehandicaptenzorg en daklozenopvang en Arnhem zelf. Gelukkig hebben ze elkaar en de mensen die onderweg op hun pad komen. Naar die verbinding kijken Pepijn en Diny het meeste uit. "Iedereen heeft behoefte aan een ander", vertelt Diny. "Je kunt zo veel van elkaar leren en met elkaar delen."
Pepijn vult aan: ‘Daar is Schrijf Eens Een Kaartje ook mee begonnen. Liefde en vriendelijkheid verspreiden. Iemand aanspreken of een kaartje geven kan het hoogtepunt van zijn dag zijn." Dat je echt een verschil kunt maken, al is het maar een kleintje, hebben ze beide mogen ervaren.
Initiatiefnemers willen met kaartjes 'liefde en vriendelijkheid
verspreiden'
In hun voorbereidende testritjes naar Berlijn en Friesland hebben Pepijn en Diny bier gedronken met daklozen en overnacht bij een imker. Diny benoemt ook een trektocht door de bergen in Nepal. "Die tocht was zwaar en het duurde even voordat mijn gids, een jongen van net achttien, uit zijn schulp was gekropen", vertelt ze. "Om het draaglijker te maken voor ons beide ben ik hem Nederlandse liedjes gaan leren en hij mij Nepalese. Verbinding gaat verder dan waar je vandaan komt en welke taal je spreekt. Ook al heb je een hele andere achtergrond, je kunt altijd de verbinding opzoeken met de ander. En als daar een taalbarrière tussen zit… daar heb je handen en voeten voor, toch?"
Handgeschreven verrassing
Pepijn en Diny willen hun kaartjes laten beschrijven in het ene dorp en bezorgen in het volgende. Hun zelfgemaakte kaartjes worden verkocht voor sponsoring, voor hun reis en voor Madat Nepal. Dat is een hulpverlenersorganisatie die kleinschalige projecten financiert op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg.
Het kaartje heeft tevens een dubbele functie als bingolootje, wat wil zeggen dat de eigenaars van een kaartje mee kunnen dingen naar een prijs. Overnachtingsadressen krijgen een gratis handgeschreven verrassing.
Doordeweeks zijn Pepijn en Diny van plan om in een tentje te slapen, in het weekend in een hostel. Maar ze schuwen ook niet om bij een vreemde aan te kloppen. "Je hebt websites waarop mensen hun bank beschikbaar kunnen stellen voor reizigers", legt Diny uit, "maar in bijvoorbeeld Iran staat het gemeenschapsleven voorop en is het niet vreemd om een reiziger op te vangen. Echt een verschil met Nederland. Hier is ‘hoi’ zeggen tegen een onbekende al vreemd.
Hoi!-competitie
Pepijn en Diny doen het graag: hoi zeggen tegen een onbekende. Zelfs zo graag dat ze er een competitie van gemaakt hebben. Een ‘hoi’ terug van een voorbijganger telt voor één punt, een langeafstands-‘hoi’ of een speciale ‘hoi’ voor twee. "In Duitsland was er bijvoorbeeld een vrouw die haar zoon uit stond te zwaaien", vertelt Diny. "Toen ik haar groette, begon ze net zo uitbundig naar mij te zwaaien. Mensen leven op als je hun aanwezigheid erkent. En met kramp in je spieren van het fietsen werkt zo’n hoi-competitie afleidend."
Pepijn en Diny kozen bewust voor de fiets als vervoermiddel. Het is sneller dan lopen, maar langzaam genoeg om het landschap in je op te nemen. "Als je in het vliegtuig zit of in de auto ben je binnen een paar uur op een plek waar je je winterjas kunt uittrekken", vertelt Pepijn. "En met een fiets kun je bijna overal komen. Een auto door een nauw bergpaadje wringen is geen doen."
Piekeren
Bewegingsvrijheid is dus één reden, algehele vrijheid de andere. Diny vertelt hoe ze, lopend en fietsend, uit haar hoofd en in haar lijf gedwongen wordt. "Er is gewoon geen plek voor piekergedachtes. Met zo’n reis ga je terug naar de basis. Het enige wat je per dag moet regelen, is voedsel en een plek om te slapen. Veel simpeler dan de dagelijkse sleur!"
Wil je Pepijn en Diny's wereldreis volgen? Kijk op Instagramaccount:
@diny_en_pep_op_de_piets
Van kaartjes naar de wereldkaart
