Omdenken
Problemen, problemen, problemen. De wereld heeft er alsmaar meer van en ze worden ook steeds groter. Zelf heb ik ze ook. Problemen. Heel veel zelfs, maar die van mij zijn juist nog nooit zo klein geweest. Vlooien, beste mensen, ik zeg het maar gewoon, er wonen vlooien in ons huis.
Ze kwamen mee als verstekelingen in de vacht van de nieuw aangeschafte katten, broer en zus. Daar verblijven ze nog steeds het liefst, diep in de wolletjes. Broer herbergt de meeste en de dikste vlooien. Hij heeft de zachtste vacht, misschien is dat het. Voelt zo lekker aan de pootjes.
De favoriete plek van onze ongewenste huisgenoten is te vinden op het voorhoofd van het poezebeest - onze Peer - ter hoogte van zijn derde oog. Als ze zich laten zien, dan is het daar. Is het omdat daar het donzigste bedje is, het beste uitkijkpunt over de wereld, de zetel van de koning der vlooien?
Geen idee. Zeker is wel dat er precies op dat punt telkens een vlo zijn kop boven het maaiveld uit steekt en tja, u weet hoe dát afloopt. Ik heb er een sport van gemaakt om ze te vangen. Of nou ja, sport is een groot woord, het is meer een soort meditatie. Kammen en vlooien vangen, het is een ontzettend rustgevend werkje kan ik u vertellen.
Mocht u in de gelegenheid zijn het uit te proberen, dan zou ik dat zeker doen. Als ik een vlo tussen de tanden van de vlooienkam heb gevangen, dan mik ik die, floep, in een bakje water met een drupje afwasmiddel (tip van oma). Want vlooien kunnen wel zwemmen, maar niet in afwaswater. Dat is de truc. Heerlijk! Hoe meer dooie vlooien er in dat bakje drijven, hoe gelukzaliger ik me voel. Ik verbaas me wel een beetje over mijn eigen bloeddorst, maar de ontspanning heeft duidelijk de overhand. Van je problemen je hobby maken, ik kan het iedereen aanraden. Echt! Moet u ook eens doen.