Boffen
Met de dochter het mijnenveld in, ook wel bekend als de supermarkt.
Mam, die donuts die ik laatst at, vond ik niet zo lekker, maar ik wil ze nog wel een keer proberen.
Nee.
Mmm, pepernoten!
Nee.
Ooo, zie je dat knuffeltje, mama? Zo cute! Die moet met ons mee!
Nee!
Zie je die knuffels? Die moeten met ons mee! Zo cute!'
Alles ontkend. De kassa bereikt. Met de laatste krachten nog een laatste aanval afgeslagen (Donald Ducks, bubblegum). Valt het oog van de dochter, terwijl ik af sta te rekenen, op iets wat in stapels bij de kassa ligt.
Hee, wat is dit nou? zegt de onschuld zelve.
Ik kijk op. Het is al in haar handen terechtgekomen: een dik, vet speelgoedboek van een zekere online winkel die de komende tijd goede zaken zal doen.
Dat? Dat is een reclameboek zodat kindertjes die al van alles willen, nóg meer willen, murmel ik. Want ik ben heel wijs.
Je mag het mee naar huis nemen, hoor! glimlacht de kassajuffrouw behulpzaam.
Nou, is dat nog eens boffen, knars ik gezellig mee.
Een uur en een paar bladzijden later is de verlanglijst, waar sowieso al maanden aan wordt gewerkt, uitgebreid met een babypretpark, een My Little Pony dekbedovertrekset, een supermodel kaphoofd, een douchebare babypop, een knuffeldolfijn die echt kan bewegen, o en er is ook een paard van, en een hondje mama!
Op bladzijde 99 zit een verlangposter, zie ik. Gelukkig maar. Ik denk dat we die wel nodig hebben.