Multatuliaanse reactie
~Commentaar
Acht, steeds weer het getal acht. Het cijfer dat voor Multaboni zo'n grote rol speelt. Hij heeft er wel een punt mee. Een tien zal je nooit kunnen krijgen, wij mensen zijn nou immers wezens die niet of eigenlijk nooit tevreden zijn. Een acht kan wel haalbaar zijn. Maar dan vraag ik me af hoe Multaboni het voor zich ziet, met zijn ideale samenleving. Een samenleving die uit denkers en gelovigen zal bestaan, hoezeer Multaboni gelovigen ook de grond in wil boren. Het is iets waar hij niet omheen kan. Gelovigen zijn er nou eenmaal, evenals de denkers. Maar er zijn ook zoveel andere soorten personen. De gelovige denkers, de denkende gelovigen, degenen die geen van beide zijn of van allebei evenveel zijn. Alsof mensen in hokjes gestopt worden, maar dat er maar twee hokjes zijn. De denkers en de gelovigen, niks meer en niks minder, niks ertussenin. Dan is Multaboni bevooroordeeld. In de wetenschap moet je bevooroordeling uitsluiten, zo veel als mogelijk. Is filosofie dan een wetenschap waarbij dat ook moet? Want dat is dit eigenlijk, filosofie. Maar filosofie gaat ook over het neerzetten van jouw mening over iets, beargumenteerd door jouw kijk op het onderwerp. Maar ik denk dat je ook open moet zijn voor de ideeën van anderen, open voor verandering. Je kan blijven debatteren, maar uiteindelijk moet er toch een conclusie komen. Desnoods bestaande uit een combinatie van meerdere ideeën, maar het zal er moeten komen. Mensen willen denk ik ook graag een conclusie. Het is net als het lezen van een boek met een open eind. Je blijft met duizend vragen zitten, maar er zal nooit een antwoord op komen. Mensen vinden dat vervelend en irritant. Ook als een boek merendeels gesloten eindigt, maar er toch nog vragen open blijven. Of dat je denkt te weten wat een link is, maar het nooit bevestigd wordt. Daar raken mensen gefrustreerd van. Aan de andere kant, kan iedereen dan zien wat hij wil zien en kan een boek vele verschillende kanten en conclusies krijgen.