'Liefde is haar volgen als ze in jouw land niet kan aarden'
De voormalige productiehal, HAL12, naast het gemeentehuis in Zevenaar wordt omgedoopt tot podium voor samenwerking en ontmoeting. Verschillende organisaties bieden samen op deze plek straks sociale, educatieve en culturele programma's aan. Op deze unieke locatie hebben veel mensen uit de hele regio gewerkt en zij koesteren herinneringen aan een mooie tijd en dierbare ontmoetingen. Hun persoonlijke verhalen willen we niet vergeten, maar juist vastleggen.
Liefde is de weg naar een baan plaveien als hij geen vast werk kan vinden. Hij, de goed gelukte en populaire skileraar uit Tirol. Zij, de struise Nederlandse die skiles nam en er met de hoofdprijs vandoor ging. Samen zijn ze Mike en Anna Fleischer.
Hun liefde houdt na 43 jaar nog steeds stand. Sinds de sluiting van Turmac/BAT pendelen ze heen en weer tussen Tirol en Zevenaar. Eventjes hebben ze geprobeerd een leven in Oostenrijk op te bouwen. Maar voor de levenslustige en geëngageerde Anna bleek het land van gletsjers, Grüß Gott en jodel te behoudend en saai. In Nederland was ze van beroep ziekenverzorger en daarnaast volop actief tijdens de tweede feministische golf met thema's als economische zelfstandigheid en herverdeling van zorgverantwoordelijkheden. Zij wilde terug, hij ging mee.
Vakbondswerk
Ze trouwden snel om Mike aan een verblijfsvergunning te helpen. Helaas was halverwege de jaren zeventig de werkeloosheid fors. Dat betekende voor buitenlandse werknemers een extra handicap om goed werk te vinden. Anna: "Mike had het er moeilijk mee, een zetje in de rug kon hij wel gebruiken. Ik werd getipt over Turmac/BAT, besloot er te solliciteren en kon als productieassistent beginnen. Eenmaal in dienst lukte het me wat maanden later ook Mike binnen te halen. Voelde hij zich steeds beter thuis bij Turmac/BAT, mij sprak de fabrieksomgeving allengs minder aan. Mijn oude werk, de zorg, lonkte. Net toen ik had besloten te vertrekken meldde Theo Florissen, voorzitter OR en FNV binnen BAT, zich. Hij wilde me graag inzetten bij het vakbondswerk. Zowel binnen het bedrijf als landelijk met als speerpunt de ontwikkeling van kansen voor vrouwelijke medewerkers. Hebben mannen en vrouwen tegenwoordig gelijke mogelijkheden op de arbeidsmarkt, toen was dat allerminst het geval. Het kostte behoorlijk wat tijd en energie vóór vrouwen echt naar verantwoordelijker banen konden doorstromen. Dat ik samen met een andere vrouwelijke collega als eerste een koppel als operator mocht vervullen, voelde als een kroon op het werk."
Onvermijdelijk dient de vraag zich aan hoe het is om als echtpaar dichtbij elkaar of zelfs met elkaar te werken. Zeker toen Mike en Anna samen als 1e operators aan een machinecombinatie stonden. Of later toen Anna als voorzitter van de FNV bij Turmac/BAT bij de onderhandelingen over de sociale plannen betrokken was. Mike: "Voor ons was het nooit een issue. Thuis waren we man en vrouw, op het werk collega's. Leidinggevenden of collega's hebben ons nimmer een signaal gegeven dat onze relatie ons werk beïnvloedde."
Fantastische werkgever
Mike en Anna waren niet het enige setje. Van kortstondige avontuurtjes tot levenslange vriendschappen, alles kwam voor. Anna: "Een verklaring hiervoor heb ik niet, al zullen de goede werksfeer, collegialiteit en saamhorigheid hier ongetwijfeld debet aan zijn. Onze herinnering aan Turmac/BAT is glashelder, het was een fantastische werkgever."